විනිවිද පෙනෙන හා වගකිවයුතු මැතිවරණ ක්‍රියාවලියක් සඳහා ව්‍යාපාර මූල්‍යකරණ රෙගුලාසි
හරිනි ප්‍රනාන්දු
ලෝකයේ ඕනෑම තැනක, මැතිවරණ කාල සීමාවක් යනු මැතිවරණ පද්ධති ප්‍රතිසංස්කරණ, උද්ඝෝෂණ මූල්‍යකරණය සහ වෙනත් වැදගත් මාතෘකා වටා බොහෝ සාකච්ඡාවන් සිදුවන විට වෙනත් ආකාරයකින් එකම මට්ටමේ උද්යෝගයකින් යුතුව සාකච්ඡා නොකෙරේ. මේ වසරේ, ශ්‍රී ලංකා ඉතිහාසයේ ප්‍රථම වතාවට අපි මැතිවරණයක් පැවැත්වූයේ මුළු ලෝකයම වසංගතයකින් පීඩාවට පත් වූ කාලයක ය. කොවිඩ්-19 වසංගතය හේතුවෙන් අනුගමනය කළ යුතු ආරක්ෂක පියවර කුමක් වුවත්, බොහෝ අපේක්ෂකයින් ඔවුන්ගේ සුපුරුදු මැතිවරණ ක්‍රම වෙත ආපසු යන බව අපි දුටුවෙමු. කෙසේ වෙතත්, යමෙකු ඇසිය යුතු වැදගත් ප්‍රශ්නය නම්, මෙම අපේක්ෂකයින් මැතිවරණ සමයේ තමන් වෙනුවෙන් මැතිවරණ ප්‍රචාරක කටයුතු සඳහා විශාල මුදලක් ලබා ගන්නේ කෙසේද යන්නයි. අගෝස්තු 5 වන දින පැවැත්වෙන මහ මැතිවරණය මැතිවරණ ප්‍රචාරක මූල්‍යකරණයට අදාළ රෙගුලාසි සහ ප්‍රතිසංස්කරණ කෙරෙහි වැඩි අවධානයක් යොමු කළ යුතුය.
ප්‍රචාරණ මූල්‍යකරණයෙන් සමන්විත වන්නේ කුමක්ද?
යුරෝපයේ ආරක්ෂාව සහ සහයෝගීතාව සඳහා වූ සංවිධානයේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආයතන සහ මානව හිමිකම් පිළිබඳ කාර්යාලයට (OSCE) අනුව, ප්‍රචාරණ මූල්‍ය අර්ථ දැක්විය හැක්කේ “දේශපාලන පක්ෂ විසින් කරනු ලබන සහ දරනු ලබන සියලු දායක මුදල් හා වියදම්, මුදල් හා කාරුණික සහ මැතිවරණ අරමුණු සඳහා අපේක්ෂකයින්. නිදසුනක් වශයෙන්, තාවකාලික කාර්යාල කුලියට ගැනීම සහ කාර්ය මණ්ඩලය බඳවා ගැනීම, ප්‍රචාරක කටයුතු හා සම්බන්ධ සන්නිවේදනයන් හා ප්‍රවාහනය සඳහා මුදල් ගෙවීම, මැතිවරණ පෙළපාලි පැවැත්වීම, ගෙයින් ගෙට ගොස් ප්‍රචාරණ කටයුතු, ප්‍රචාරක ද්‍රව්‍ය නිෂ්පාදනය කිරීම සහ ජනමාධ්‍යවල ප්‍රචාරණ දැන්වීම් පළ කිරීම වැනි ක්‍රියාකාරකම්වලට ඇතුළත් විය හැකිය.
ප්‍රචාරණ මූල්‍යකරණය පිළිබඳ රෙගුලාසි අපට අවශ්‍ය ඇයි?
සාධාරණ දේශපාලන තරඟයක් සහතික කිරීම, ඊටත් වඩා ක්‍රීඩා පිටියක් නිර්මාණය කිරීම සහ දේශපාලනය හා ප්‍රතිපත්ති කෙරෙහි මුදල්වල බලපෑම මැඩපැවැත්වීම. ඕනෑම අපේක්ෂකයෙකුට ජනතාව වෙත ළඟා වීමට හා ඔවුන් සමඟ සම්බන්ධ වීමට ප්‍රමාණවත් අරමුදල් තිබීම අත්‍යවශ්‍ය වේ. එහෙත් සියලු අපේක්ෂකයින්ට මැතිවරණයට තරඟ කිරීමට සාධාරණ පරිසරයක් ඇති බව සහතික කරන රෙගුලාසි තිබිය යුතුය.
එපමණක් නොව, අපේක්ෂකයින් මැතිවරණ ප්‍රචාරක කටයුතු සඳහා මුදල් ලබා ගන්නේ කෙසේද යන්න පිළිබඳ තොරතුරු තිබීම ඡන්දදායකයින්ට තමන් ඡන්දය දිය යුත්තේ කාටද යන්න පිළිබඳව දැනුවත් තීරණයක් ගැනීමට ඉඩ සලසයි. විශේෂයෙන් තරඟකරුවෙකු, තම මාසික වැටුප රුපියල් ලක්ෂයකට වඩා අඩු දේශපාලනයට පිවිසීමට මිලියන ගණනක් වියදම් කරන්නේ නම් ( සියලු දීමනා ඇතුළත් වුවද රුපියල් 150,000 නොඉක්මවනු ඇත), ඔවුන් මෙතරම් උත්සාහයක් හා සටනක් කළේ මන්දැයි යන්න පුදුමයට කරුණකි. පාර්ලිමේන්තුවේ ආසනයක් සඳහා, එය ඇත්ත වශයෙන්ම ඔවුන්ට රටේ පුරවැසියන්ට සේවය කිරීමට අවශ්‍ය නිසාද? නැතහොත් පාර්ලිමේන්තුවට ඇතුළු වන විට ඔවුන්ට වෙනත් චේතනාවන් තිබේද?යන්නයි
මේ නිසා අපට ප්‍රචාරක මූල්‍ය නීති සහ රෙගුලාසි ක්‍රියාත්මක විය යුතුය. වර්තමාන තත්වය පිළිබිඹු කරන්නේ තම මැතිවරණ ව්‍යාපාර සඳහා විශාල මුදලක් වැය කරන අපේක්ෂකයින් අවසන් වන්නේ පාර්ලිමේන්තුවට තේරී පත්වීමෙනි. පෙර නොවූ විරූ කොවිඩ්-19 තත්වය තිබියදීත්, ඇතැම් අපේක්ෂකයින්ට මේ වසරේ පාර්ලිමේන්තුවට තේරී පත්වීමට ඉවහල් වූ විද්‍යුත් හා සමාජ මාධ්‍ය වේදිකාවලින් මුදල් ලබා ගැනීමට හැකි විය.
දේශපාලන පක්ෂ සඳහා සීමාවක් පැනවීමේ අරමුණින්, රෙගුලාසි උල්ලංඝණය කරන්නන්ට දඩ මුදල් අය කිරීමත් සමඟ මැතිවරණ ව්‍යාපාර නියාමනය කිරීම සඳහා යෝජිත පනත් කෙටුම්පතක් තිබුණද, මෙම රෙගුලාසි ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා රජයෙන් කිසිදු ප්‍රගතිශීලී ප්‍රතිචාරයක් ලැබී නොමැත. එබැවින්, ප්‍රචාරක මූල්‍යකරණය අධීක්ෂණය කිරීම සඳහා කිසිදු රෙගුලාසියක් නොමැතිකම, මෙම ගැටළුව විසඳීම සඳහා මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව කිසිදු ක්‍රියාශීලී ක්‍රියාමාර්ගයක් ගැනීමෙන් වළක්වයි.
වසර ගණනාවක් තිස්සේ, පාර්ලිමේන්තුවේදී එකම මුහුණු සමූහයක් බොහෝ දුරට පාලක බලය දෝලනය වන ප්‍රධාන පක්ෂ දෙකෙන් අපි දැක ඇත්තෙමු. ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් රටේ සංවර්ධනයට සැලකිය යුතු දායකත්වයක් ලබා දී නොමැත. අප වඩාත් බුද්ධිමත් හා කැපවූ සාමාජිකයන් පාර්ලිමේන්තුවට හඳුන්වා දීමට නම්, ඊටත් වඩා ක්‍රීඩා පිටියක් නිර්මාණය කිරීම සඳහා මැතිවරණ මූල්‍යකරණයේ මෙම අසමානතා ඉවත් කිරීම අනිවාර්ය වේ. මෙය ශ්‍රී ලංකාවේ දේශපාලන ක්ෂේත්‍රය තුළ විනිවිද පෙනෙන හා වගකිවයුතු ආයතනික යාන්ත්‍රණයක් පවත්වා ගැනීම සඳහා අත්‍යවශ්‍ය වන දූෂිත දේශපාලන උද්ඝෝෂණ මැඩපැවැත්වීමට උපකාරී වනු ඇත.
